Taragoña 5-0 Cordeiro (18/04/10)

Porfín chegaba o gran día, o día que se ía resolver todo, o día no que non había marxe de erro...Un prtido no que non valí nada máis que gañar, e así so tomou o conxunto dirixido por Joaquín Miguéns.Saltou ao terreo de xogo un equipo moi mentalizado do que se xogaba, pero a pregunta era se estaba capacitado para xogar pensando que se non gañaba, podían baixar de categoría. ¿Afecetarialles eso?. Pronto se veu que o once inicial formado por:

1. Yuli.
2. Chopo.
3. Tambra.
4. Carro.
5. Penca.
6. Manel.
7. Teaio.
8. Rafa.
9. Berto.
10. Milú.
11. Lepe.
Este once saltou ao campo coas ideas moi clariñas e dende o primeiro intre foi a polo partido, intentando presionar a salida do balón. O Cordeiro pola súa contra, un equipo que non se xogaba nada, saltou cun once inicial coa única novidade do porteiro suplente. Comezou o Cordeiro tocando o balón, dende o meu punto de vista (que xa lle gustaría a moitos equipos ter esa capacidade de pase) rompendo bastante fácil a nosa presión. Pronto chagarían as ocasión de gol, por un e outro lado. Por parte do Cordeiro decir que nos deu e moita sorte, o linier. Xa que se fose polo colexiado teríamos un penalti e un gol en contra. Pero grzas a el que se mantivo firme na sua decisión de anulalos, apesares de que o calexiado intentou convencelo de que eran legais estas ocasión quedaron anuladas. Decir que as dúas xogadas están ben anuladas (eles mesmo as reconoceron), pero decir que foron xogadas moi rápidas e nas que se podía enganar calquera.
Pola contra o Taragoña, foi creando ocasións nas botas de Berto, Teaio e Lepe ata que nunha xogada aislada e sen aparente peligro, Berto golpea o balón dentro da área, eo porteiro que non tivo o seu día a verdade escapaselle o balón sumando así o primeiro gol.
Pronto chegaría o segundo e se o primeiro foi con sorte o segundo non se quedou atrás. Lepe intenta poñer un balón dende a banda, ao que chaga forzado eo seu centro acaba na portería visitante, sorprendendo a todo o mundo.
Na segunda metade todo foi máis fácil, en apenas 15 minutos o partido rompeu a favor do Taragoña que saíu en tromba e nun visto e non visto foron chagando os goles.
O primeiro no lanzamento dunha falta maxistralmente lanzada por Milú dende a frontal (notase que lle aprendín eu....jejejeje). Cehagaría o terceiro nunha falta lateral na que Berto se adianta á saida do porteiro para rematar ao fondo da portería. O terceiro cehagaría ao transformar Berto (que repunante este) un penalti cometido sobre el mesmo. Pero sen dúvida a noticia non foi que se gañara o partido senon que os resultados acompañaron..siiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! e o equipo se salvou!!!!!!
A sorpresa propiciouna o Velvís eo Abanqueiro que non superon acabar un traballo que aparentemente tiñan bastante encarrilado. Por fin!!!!! e despois dunha temporada moi moi moi longa, acabou e de forma positiva. Agora pero xa de outra maneira e cun enorme peso sacado de encima a tomarnos uns diiñas libres que a xente o á de agradecer e despois a pensar na copa.
Darlle as falicidade tamén ao Aguiño que logrou salvarse despois dunha segunda metade de campionato moi boa. Felicidades!!!!


O mellor: Os resultados e non e porque me caian mal nin nada, propiciaron que descenderan os tres equipos de Santiago, agora os desplazamentos serán un chisco máis cortos, ou polo menos xa que algún da zona de Santiago á subir, an ser menos os viaxes alá.

O peor: O sufrimento que houvo que pasar para podernos manter. Espero que esta temporada se tome de exemplo e se resolvan os erros que houvo tanto de xogadores como de directiva, e se melloren de cara á próxima temporada.



NOTA: Agradecer o esforzo de tódolos xogadore, porque apesares de estar tocados ou lesionados seguiron botando unha mam e pola súa enterga no campo nuns momentos moi complicados como os tivemos que pasar esta tempada, na que a verdade non tivemos moita sorte, pero na que a xente que se mantivo ata o final, pois demostrou que o Taragoña importalle a algén.
E por último, darlle unha aperta moi grande a Milú que apesares de ter un problema familiar que lle impedía vir, el presentouse no campo pra xogar e botarnos unha man nun momento no que o necesitabamos e moito, GRAZAS. Son eses os detalles os que fan moi moi grandes e queridos a algunhas persoas.


Bueno con esto tamén digo que............queda aberto o plazo para os rumores de verán como todos os anos jejeje. A quen lle tocará este ano..............

Bueno, antes de nada:

Grazas a todolos meus compañeiros, directiva, corpo tecnico e afeccionados polo apoio mostrado.

Miña prima agradecevos enormemento o ramo, e eu tamen, porsuposto.

¡¡¡¡Sodes caralludos!!!!


En canto ó partido, pouco que decir despois da extensa cronica.

So que creo que algúns xogadores máis que o porteiro non eran habituais no Cordeiro. Ainda asi, gustoume moito como xogaron, teñen moita calidade e sempre a intentan facer prevalecer. Chamoume a atención, un balón largo que pegou un defensa e o seu entrenador dixolle : " Ese non é a nosa maneira de xogar eh"....quen tivera bos xogadores para ter esa idea de futbol ¿non Miguens? pero eche o que hai (que conste que eu creo que temos un equipazo).

En canto á polémica, pois eu a verdade non vin a ninguen que se apartara no gol anulado, e dende a miña posición pitaría penalti na acción de Carro. Ainda que parece ser que nas dúas ocasións o linea acertou finalmente ó impoñerse ó colexiado.

Do partido pouco máis que decir, en canto á tempada...puffff. Menuda tempada do carallo: lesións, abandonos, tiros que non entraban inexplicablemente, decisións dos colexiados canto menos sospeitosas....todo iso e un pouco que puxemos da nosa parte levounos a pasalo moi mal na última xornada., a case ninguen confiar na nosa salvación.

Pero bueno, o importante e que ó final consigueuse o obxetivo, que sempre sabe mellor cando consegues algo tan sufrido, asi que a celebralo toca agora. A tomar nota deste ano, sacar conclusións e correxir erros.

Para a copa, que sexa o que Deus queira....sobre todo intentar disfrutar o campo novo algo.


Saúdos

Boas!!!! Antes de nada, noraboa de verdade. Como che dicía outro día, alégrome moito da vosa permanencia, ao final os nosos desexos cumplíronse!!!!. Para mín, e para algún dos meus compañeiros, se alguén a merecía, érades vos. Así que mirade, o traballo que ben acaba, ben feito está. O que dicides vos, agora a disfrutar da Copa, e para o ano, aprender dos erros e tentar mellores resultados. E se non, disfrutar do fútbol, que é o millor deporte do mundo.

Po-la nosa parte, eu sí que non puiden ir a xogar por un tema familiar complicado, e como son da parte de Bergantiños, Carballo e Ponteceso para se exactos, pois quedábame un pouco lonxe para vir dende casa de meus pais. Eso sí, xa me chamaron nada máis acabar o partido, e unha das cousas que me dixo Santi (o central noso rubio que falaba o outro día con él) foi que quedábades vos e mais nos e ianse para abaixo o Belvís e o Abanqueiro. Pena deste, po-lo que dis ti, das taquillas, e ben po-los outros, que nos aforran desplazamentos. Aínda así, subiu o Sar...así que voltaremos a Santiago.
O partido foi moi facil, po-lo que me comentaron. Eles nin chegaron a portería, e nos, como sempre, precisamos mil ocasións para meter un gol....e foron 4, así que imaxina!!!!
Ben, obxetivo logrado. Esperar po-la Copa, que sempre é unha competición bonita (eu a do Sar xogueina unha vez, co Palmeira contra vos, no 2006, era Javi o do Lampón o voso porteiro, e perdemos 0-1 en Palmeira).
E despois, descanso e coma tí dis, agardar rumores, a ver onde imos tocar o ano que ven...je,je,je. Seguramente renovemos no Aguiño, pero bueno, imos agardar a ver o que pasa e como queda para o ano.

O dito, amigo. Alégrome moito por vos. Sorte para a Copa, e a ver se é verdade e tomamos o cacharro en Boiro, que eu xa teño permiso da jefa (Estas de PAlmeira sonche terribles, meu..ja,ja,ja)
Un abrazo forte para todos, e en especial para tí!!!!
Cuídate.

Do partido, gustoume como xogou o Cordeiro, intentaban mover o balón con moi bo criterio, pareceume un bo equipo. Nós tivemos sorte nos dous primeiros goles(tamén dicir que nos faltou moita noutros partidos) e isto púxenos as cousas fáciles cara o segundo tempo.
Acabou a temporada e co resultado doutros partidos conseguimos a tan ansiada permanencia, algo moi difícil ó non depender de nós.
Só que queda darlle as gracias ós xogadores que fixeron o posible para que non baixaramos e a Milú por vir a xogar o último partido pola situación na que estaba.

Agora a ver se pasamos a eliminatoria da Copa, e disfrutamos uns días do novo campo de herba, que está moi ben. Saúdos

Graciñas a todos!

E noraboa ó Aguiño tamen porsuposto.

Mañán é o primeiro partido de copa fronte un rival coñecido por todos, e que sempre plantexa uns partidos moi aguerridos, asi que o partido será dificil pero podemos gañar.


Por fin imos a probar o novo terreo de xogo, vai ser un placer xogar ahi.


Saúdos, e espero que Pereira siga comentando as fazañas do Aguiño por aqui connosco.

Pois Lucho, se sigo a xogar alí, que aínda non sei nada, se non vos importa, seguirei contándovos as "aventuras" de por ahí adiante no Aguiño.
De tódo-los xeitos, seguirei pendente do foro, que sempre me gustou moito o fútbol modesto, e ler todo o que ten que ver con él. ADemáis, como lle dicía a Alberto, así tamén coñezo xente doutros equipos,non?,,,,,se xogo contra vos, podereivos sobornar para que tiredes fora ou cerquiña do pau,,,je,je,je,je
Sorte na Copa e que disfrutedes do campo novo. Ten un aspecto inmellorable!!!